Η Αφροδίτη είναι η Θεά της Αγάπης και της Ειρήνης στον Όλυμπο των καθαρών αρχετυπικών Ιδεών.

Η ημέρα της Αφροδίτης είναι η Παρασκευή, αυτή πεθαίνει πάνω σε ένα σταυρό προδομένη από ανθρώπους και ”αληθινούς θεούς” παραχαράκτες της ιστορίας μιας «ψεύτικης αγάπης και κατανόησης»

Σημαντική θεά της ελληνικής μυθολογίας η Αφροδίτη σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο γεννήθηκε σε μια ακτή της Κύπρου. Σπρωγμένη από τον Ζέφυρο στη θάλασσα, η θεά καλλωπίστηκε από τις θεραπαινίδες της Ώρες και μεταφέρθηκε στον Όλυμπο, όπου παρουσιάστηκε στον Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου η Αφροδίτη γεννήθηκε από τα μέλη του Ουρανού μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε στον απέραντο Ωκεανό. Πέρασε από τα Κύθηρα και κατόπιν κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Ήταν σύζυγος του Ηφαίστου και περιγράφεται ως ερωμένη του Άρη, με τον οποίο φέρεται ότι απέκτησε τον Ίμερο, τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα, που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με τον Διόνυσο χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας γέννησε τον Πρίαπο. Γιος της θεωρείται επίσης ο Ερμαφρόδιτος, τον οποίο έφερε στη ζωή η θεά μαζί με τον Ερμή.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYLbqipX
ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYMJEzcj
ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYLbqipX



Η Αφροδίτη είναι ένα θηλυκό μυθολογικό αρχέτυπο. Σε όλο τον αρχαίο κόσμο έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το αρχέτυπο της μητέρας θεάς. Όντας συνδεδεμένη με μια φαινομενικά ατελείωτη σειρά φαινομένων -αγάπη, γέννηση, θάνατο, γονιμότητα, πόλεμο, ύφανση, μαγεία, συγγένεια, γάμο, παρθενία, πένθος κ.λπ.– στη θεά απευθυνόταν το μεγαλύτερο κομμάτι της τελετουργικής δράσης που χαρακτηρίζει ένα σημαντικό κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι τίτλοι της, που αποδίδουν τους τομείς επιρροής της είναι αναρίθμητοι: Βασίλισσα του ουρανού, Πολεμίστρια, Κόρη, Πόρνη, Μητέρα-γη, Βασίλισσα του κάτω κόσμου, κ.λπ. Παρόλο που η λατρεία της δε διαπερνά τον κόσμο πλέον όπως στα αρχαία χρόνια, είναι ακόμα πολύ ζωντανή, μετουσιωμένη βαθμιαία και αφομοιωμένη στα αρχέτυπα της σύγχρονης θρησκευτικής εμπειρίας. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι διάφορες πτυχές της λατρείας της θεάς-μητέρας απορροφήθηκαν από τη λατρεία της Παρθένου Μαρίας. Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς (Robert Graves) ήταν σίγουρα σωστός όταν έγραφε για τη μητέρα θεά ότι είναι «βαθιά στερεωμένη στη φυλετική μνήμη των Ευρωπαίων και είναι αδύνατον να την εξορίσει κανείς.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYN3EMT6