Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Λόγω του ότι η Αφροδίτη, είναι ορατή στον νυχτερινό ουρανό νωρίς το πρωί, την αυγή πριν την ανατολή του Ηλίου, και λίγο μετά την δύση του Ηλίου, έλαβε επίσης τα ονόματα, Εωσφόρος (αυτός που φέρνει το φως ή την Αυγή) και Έσπερος. Οι αρχαίοι φαντάζονταν τον Εωσφόρο και τον Έσπερο σαν δυο νέους, που κρατούν από έναν πυρσό, αναγγέλλοντας διαδοχικά τον ερχομό της μέρας και της νύχτας.
Όλο Σύμπαν ανταποκρίνεται στο  εσωτερικό κάλεσμα της «Ουρανίας Αφροδίτης», και η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη  στον «Ερωτα» για την ένωση της με την συμπαντική ψυχή, τον τόπο προέλευσης και προορισμού της.
Ο ΕΡΩΤΑΣ  που η δύναμη του σμίγει τα πάντα και γίνεται ΖΩΗ είναι γιος της Αφροδίτης.

Ο Όμηρος αναφέρει πως την Αφροδίτη αποκαλούσαν και Διωναία , ως κόρη της Διώνης και του Δία που αποτελούν το “Ιερό Ζεύγος” στη Δωδώνη, κατοικία του θεϊκού ζευγαριού και παριστάνονταν σε αγγεία και νομίσματα . Ιερό Δένδρο τους θεωρούνταν η ιερή φηγός, η δρυς . Η Ήπειρος λοιπόν και ιδίως η Δωδώνη υπήρξε ένα σπουδαίο κέντρο λατρείας της Διώνης ,όπου λατρεύτηκε ως “σύνναος” του Διός. ” και παρόλο που η Ομηρική παράδοση μας λέγει ότι η κατοικία της είναι ο Όλυμπος ,έχει δικό της ναό εκεί, ο οποίος καταστράφηκε. Μετά από την ίδρυση του εκεί μαντείου, αναφέρεται μαζί με τον Δία σχεδόν σε όλες τις επιγραφές, στις αναγραφόμενες ερωτήσεις προς το μαντείο και στους χρησμούς.
Ο Φίλιππος Ε’ ο Μακεδόνας και οι Ηπειρώτες ανοικοδόμησαν ξανά το ναό της, καθώς και το Ιερό της Δωδώνης. Το περιστέρι θεωρούνταν σύμβολο και προφητικό πτηνό της Διώνης στη Δωδώνη και αργότερα έγινε σύμβολο του Έρωτος και της Αφροδίτης


ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYaqVu67



Η Αφροδίτη είναι η Θεά της Αγάπης και της Ειρήνης στο Όλυμπο των καθαρών αρχετυπικών Ιδεών.
Κάποιοι μίλησαν πολύ για την Αγάπη και για την Ειρήνη επίσης, την οικειοποιήθηκαν και την έκαναν δόγμα και θρησκεία λες και οι άνθρωποι δεν ήξεραν πριν να αγαπούν, αφήνοντας την ανθρωπότητα αιώνες τώρα , σε σύγχυση , αδύναμη να αντέξει και να διαχειριστεί τα μπερδεμένα συναισθήματά της , να παραπατάει ανάμεσα πότε σε μία ακραία, ασύλληπτη βία , χωρίς διάκριση, με ολέθρια αποτελέσματα ή μέσα στον παραλογισμό μιάς ακρωτηριασμένης και νοσηρής «αγάπης»
«Ολοι λένε σ΄αγαπώ» σε έναν κόσμο ατέλειωτης φλυαρίας και επαιτείας, με τον Ερωτα ανύπαρκτο να έχει αποσυρθεί μακρυά από τους ανθρώπους, που έχουν απομείνει άδεια κελύφη ,αποδυναμωμένα απογοητευμένα, απελπισμένα και μοναχικά.
Η ημέρα της Αφροδίτης είναι η Παρασκευή, αυτή πεθαίνει πάνω σε ένα σταυρό προδομένη από ανθρώπους και ” αληθινούς θεούς” παραχαράκτες της ιστορίας μιας «ψεύτικης αγάπης και κατανόησης» .
Γιατί η ΑΓΑΠΗ δεν χρειάζεται σωτήρες και σωτηρίες άνωθεν , πωλητές και ντελάληδες της, μεσσιανικές αντιλήψεις μεσαιωνικής θλιβερής λειψανολαγνείας.
Γιατί ΑΓΑΠΗ, δεν είναι ποτέ ομιλία, ούτε θρησκεία για την αγάπη, είναι μέτρο, αρμονία, μοίρασμα, ένωση, συντροφικότητα, τρυφερότητα, αλλά τα σωστά παραδείγματα και πάνω απ΄ όλα είναι ΓΝΩΣΗ ΕΡΓΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ!


ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYazsgDy
Πρόκειται για έναν δίκλιτο   ναό, με κοινό προθάλαμο με προσανατολισμό ο ένας προς τα δυτικά ενώ ο άλλος που  ιδρύθηκε από τη πόλη της Λατούς ο νεώτερος  με προσανατολισμό προς τα ανατολικά. Σώζεται το λίθινο υπέρθυρο της ανατολικής πόρτας  αφιερωμένο στον Άρη  .
Στην Πάφο, εκτός από το ναό και το ιερό άλσος, οι πηγές αναφέρουν το αντικείμενο λατρείας, ένα λίθινο κώνο. Σύμφωνα με τους μύθους, υπήρχε ο ιερός βωμός που ποτέ δε βρεχόταν από το αίμα των θυσιών, υπήρχαν δε και υπαίθριοι βωμοί για τις προσφορές. Ο Βιργίλιος αναφέρει πως ο αριθμός των υπαίθριων βωμών ήταν 100. Το ιερό της Αφροδίτης στην Πάφο ήταν ένα από τα 3 ιερά της Κύπρου που είχαν το δικαίωμα να προσφέρουν άσυλο.(Τα άλλα ήταν εκείνο της Αμαθουσίας Αφροδίτης και εκείνο του Δία στη Σαλαμίνα). Στην Πάφο οργανώνονταν πολλές φορές το χρόνο τελετές προς τιμή της θεάς. Σώθηκαν τα ονόματα μερικών από αυτές: Ζακόρια, Περιόρια, Αφροδίσια. Μια εορτή καθαρμού: Ευπρεπιζόταν ο ναός και προετοιμαζόταν για την υποδοχή των πιστών που έφθαναν από τα άλλα μέρη της Κύπρου και από τις γύρω χώρες. Οι ιεροτελεστίες προς τιμή της Αφροδίτης Παφίας γίνονταν κάθε άνοιξη . Οι πιστοί συγκεντρώνονταν στους ιερούς κήπους, σε κάποια απόσταση από το ναό, περιμένοντάς την αυγή και την εμφάνιση του Αυγερινού. Μόλις  εμφανιζόταν κινούσε η πομπή των πιστών με συνοδεία χορού και μουσικής από πνευστά και κρουστά όργανα. Οι πιστοί, κρατώντας αναμμένες λαμπάδες και προσφορές, προχωρούσαν προς το ιερό όπου ανέμεναν οι ιερείς, έτοιμοι να εκτελέσουν τις προσφορές.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYaU5hqJ







Στην Κύπρο γίνονταν ακόμη και κοινές γιορτές του Άδωνη και της Αφροδίτης, τα Αδώνια.
Άλλα ιερά της Αφροδίτης και στη Σαλαμίνα, όπου η θεά λατρευόταν ως προστάτιδα της πόλης.
Ο πλανήτης Αφροδίτη, είναι ο δεύτερος σε απόσταση απο τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, και ο κοντινότερος πλανήτης στην Γη. Ως ο φωτεινότερος πλανήτης στον νυχτερινό Ουρανό, ήταν γνωστός ήδη από τους αρχαιοτάτους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη. Ως το λαμπρότερο άστρο που συνοδεύει το φεγγάρι, έλαβε το όνομα της θεάς της ομορφιάς και του έρωτα, της Αφροδίτης. Ο Πυθαγόρας την ονόμαζε«άλλο ήλιο»(Sol Alter), χάρη στην υπέροχη ακτινοβολία της.


ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYafhWfJ
Κόρη του Ουρανού κατά τον  Ησίοδο, η αρχέγονη Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας  ,όπου άρχισε  την περιήγησή της . Αρχικά οι άνεμοι και τα κύματα την έσπρωξαν προς τα Κύθηρα, γι΄αυτό έχει και την προσωνυμία Κυθέρεια. Έχουμε δε και την  ίδρυση ενός ναού της θεάς , από τα πανάρχαια χρόνια   και δόθηκε στο νησί ο Ομηρικός χαρακτηρισμός  ‘ζάθεα’ δηλαδή πανάγια. Ο Δυτικός άνεμος ο Ζέφυρος  οδήγησε την  Θεά  στην Κύπρο, όπου και βγήκε στη ξηρά. Τότε στο μέρος εκείνο άρχισαν να βλαστάνουν και να ανθίζουν λουλούδια, ως χαιρετισμός στη νεογέννητη θεά. Η Αφροδίτη έμεινε για λίγο στην Κύπρο και μετά άρχισε νέα περιήγηση στη θάλασσα, μέχρι που έφτασε στη Λακωνία όπου και εγκαταστάθηκε αρχικά.

Σύμφωνα  με τον έκτο Ομηρικό Ύμνο η Αφροδίτη,  γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας  σε μια ακτή της Πάφου στην Κύπρο, όπου την υποδέχτηκαν οι Ώρες .Και αφού αυτές την έλουσαν, την έντυσαν με ωραίο πέπλο, τη στόλισαν με χρυσό διάδημα και σκουλαρίκια και περιδέραιο, την συνόδευσαν στον Όλυμπο. Η Αφροδίτη παρουσιάστηκε στο Συμπόσιο των Αθανάτων, στον Όλυμπο, που γοητευμένοι από το Κάλλος της   την αποδέχθηκαν ως Ολύμπια και της χάρισαν μια από τις πρώτες θέσεις μεταξύ τους. Εκεί η θεά νυμφεύθηκε τον Ήφαιστο, θεό του πυρός και της μεταλλουργίας, και ως γαμήλιο δώρο ο Δίας της δώρισε μια μαγική ζώνη που της προσέδινε μοναδική γοητεία και ακατανίκητη ερωτική έλξη.
Λατρεύτηκε  με τρεις μορφές ,ως Ουρανία, θεά – προστάτης της αγάπης και του αγνού ερωτά, με κύριο τόπο λατρείας τα Κύθηρα. Ως Πάνδημος, θεά – προστάτης του σαρκικού έρωτα και της αναπαραγωγής με κύριο τόπο λατρείας την Κύπρο. 
 Ειδικά στη Σπάρτη η Αφροδίτη λατρευόταν  και ως πολεμίστρια, όπως βεβαιώνεται από το επίθετο Αρεία. Και απεικονιζόταν οπλισμένη. Άλλωστε η θεά παίρνει μέρος με τον δικό της τρόπο  στον πόλεμο  του  Ομηρικού Έπους.
Και τέλος, με τη λιγότερο γνωστή μορφή, ως Αποστρόφια, θεά που διασφάλιζε την ηθική τάξη και προστάτευε τη σύζυγο και τα παιδία, που αναφέρεται ότι λατρεύτηκε στη Θήβα.

Στην Ουρανία Αφροδίτη ήταν αφιερωμένα πολλά ιερά από τα οποία τα πιο γνωστά ήταν εκείνα στα Κύθηρα, στην Αθήνα, στην Ολυμπία, στο Άργος, στη Μεγαλόπολη και στη Θήβα. Η Πάνδημος Αφροδίτη είχε συχνά κοινά ιερά με την Ουρανία Αφροδίτη.

Στα Κύθηρα, στο βουνό  Παλαιόκαστρο υπάρχουν  λείψανα από το αρχαιότατο και σεμνότατο ιερό της Αφροδίτης χρονολογούμενα από τον 6ο π.Χ. αιώνα, και ο ίδιος ο Ερρίκο Σλήμαν αναζήτησε. Κοντά εκεί υπάρχει  ένα αρχαίο πηγάδι με πώρινο στόμιο. Ένας από τους περιηγητές που πέρασαν από τα Κύθηρα ο Nicobey διηγείται πως εκεί υπήρχε το άγαλμα της ωραίας Ελένης που μετά μεταφέρθηκε στην Βενετία. Διηγείται ακόμη πως υπήρχε μια παράδοση σύμφωνα με την οποία εδώ χάρηκε ο Πάρις τον έρωτά του με την Ελένη μετά την απαγωγή της και ότι  υπήρχε κάστρο του Μενελάου και ένας τετράγωνος πύργος .
 
Aνάμεσα στον Άγιο Νικόλαο και την Ελούντα, στην Κρήτη, στη συνοριακή περιοχή των αρχαίων πόλεων-κρατών Λατούς και Ολούντος, βρισκόταν ένα ιδιαίτερα παλιό ιερό αφιερωμένο στην Αφροδίτη, το «αρχαίον Αφροδίσιον»    Μετά από διενέξεις των δύο πόλεων για συνοριακές διαφορές  στη θέση του  ιερού αυτού  χτίστηκε  ένας ναός για δύο , του Άρη και της Αφροδίτης

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYZvjOR0

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYZZVuEs
ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYZMFhq2
ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYZEu5X0

Αφροδίτη Αρεία


Στην αρχαία Ελλάδα, ειδικά στη Σπάρτη, η Αφροδίτη λατρευόταν ως πολεμίστρια, όπως βεβαιώνεται από το επίθετο Αρεία. Όπως επεσήμανε ο Graz, αυτή η λατρεία θεωρείτο παράξενη από τους ίδιους τους Έλληνες: «Η ένοπλη Αφροδίτη της Σπάρτης προκάλεσε τα πνεύματα όσων ασχολήθηκαν με τα επιγράμματα και τη ρητορική των κλασικών χρόνων». Όμως, η σπαρτιατική λατρεία βρίσκει ένα παράλληλο θέμα στο νησί των Κυθήρων, όπου η Αφροδίτη Ουρανία απεικονιζόταν οπλισμένη. Ας προσθέσουμε εδώ, ή μάλλον ας θυμίσουμε, ότι αυτή θεωρείτο η αρχαιότερη λατρεία μιας θεάς που ούτως ή άλλως παίρνει μέρος στον πόλεμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ομηρικό έπος

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixz
z4TYYBFJxW


ΑΦΡΟΔΙΤΗ!  Η αγάπη είναι γένους θηλυκού, ειρηνική!
Ο Έρως ανήκει στην άρρεν αρχή,  την πολεμική
Η Αφροδίτη μητέρα της Αρμονίας…  μας μυεί  στο δικό της  κόσμο , της ομορφιάς  και του έρωτα για να μας  μεταδώσει την δική της σοφία και τις δικές της αξίες . 


ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYYRklWP


  Η αισθητική, η αρμονία, το κάλλος, η αγάπη, η γλυκύτητα, η καλοσύνη, η ευγένεια, η τρυφερότητα, η συνεργασία, η Ειρήνη!
Αιωνίως νέα, αιωνίως ερωτική,  εποπτεύει την ερωτική συνουσία του Κόσμου, έτσι ώστε να διασφαλίζεται το φυσικό γίγνεσθαι. Κοντά της μέχρι και ο Άρης γλυκαίνει, χαλαρώνει, αναζητά λύσεις συνύπαρξης, χτίζει γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας, αφήνοντας τον μοναχικό δρόμο  και αναζητά την συντροφικότητα της τέλειας πανέμορφης Θεάς. Η ισχύς, η δύναμη από τη μία και η ομορφιά  η καλαισθησία από την άλλη  εν τη ενώσει!
Image result for θεα αφροδιτη
Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια, ένα ζευγάρι περιστεριών έσερνε το άρμα της. Σύμβολά της ήταν επίσης το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς, το τριαντάφυλλο, η μυρτιά, σύμβολο γονιμότηταςκαι η ανεμώνη.


ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYYueDxe

                                                                     

Λιοντάρι του ουρανού


Στον ίδιο ύμνο στον οποίο περιγράφεται ως «αστέρι του θρήνου», η Ιστάρ συγκρίνεται με βρυχώμενο λιοντάρι: [...]Ιρνινίτουμ [επίθετο της Ιστάρ], βρυχώμενο λιοντάρι, ας ηρεμήσει η καρδιά σου[...]. Το γεγονός ότι ο πλανήτης Αφροδίτη ήταν το αντικείμενο αυτής της εικονοπλασίας επιβεβαιώνεται από διάφορες μαρτυρίες. Η Ινάνα, επίσης, (ως Αφροδίτη) περιγράφεται ρητά ως λιοντάρι στον ουρανό. Έτσι, ένας ύμνος επικαλείται την Ινάνα ως «λιοντάρι που λάμπει στον ουρανό». Σε έναν άλλο πρώιμο ύμνο, Ινάνα και Εμπίχ, η θεά παρουσιάζεται σαν καταιγίδα, σαν φοβερό λιοντάρι που εξαφανίζει καθετί εχθρικό

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYXR8uIs



Επανειλημμένα η θεά-πλανήτης στη βαβυλωνιακή μυθολογία συγκρίνεται με βρυχώμενο λιοντάρι στον ουρανό και δίκαια μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Θα μπορούσε οποιοσδήποτε σήμερα βλέποντας τον πλανήτη Αφροδίτη να τον περιγράψει με τέτοιους όρους; Στην ιερή εικονογραφία της Ιστάρ τα λιοντάρια είναι ευδιάκριτα ούτως ή άλλως και συνδέονται πιθανώς με τα λυτά μαλλιά της θρηνωδίας. Ο συσχετισμός αυτός δεν είναι αυθαίρετος, καθώς επιβεβαιώνεται από τα επιγραφικά κείμενα στα οποία η λυτή κόμη παρομοιάζεται συχνά με τη χαίτη του λιονταριού. Ένα δημοφιλές μοτίβο περιγράφει άλλωστε τα λιοντάρια να φέρουν το σύμβολο του άστρου. Διάφοροι μελετητές υποστηρίζουν ότι το σύμβολο του άστρου στο σώμα του λιονταριού υποδεικνύει πως ανήκαν στην Ιστάρ. Όμως η λέξη κόμη ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει έναν κομήτη. Δεν είμαστε σίγουροι αν οι αρχαίοι μας πρόγονοι απέδιδαν την εικονογραφία του κομήτη στην Αφροδίτη. Ωστόσο, παραμένει μια αλληλουχία που δείχνει τη σχέση της Ιστάρ-Αφροδίτης με τον ουρανό και εξηγεί εν μέρει την εμμονή στις ουράνιες ιδιότητες του βρυχώμενου λιονταριού στους ύμνους προς την Ιστάρ.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYXXMPzI


Image result for θεα αφροδιτη 

                                                                    Image result for θεα αφροδιτη



Αστέρι του θρήνου


Εάν η λατρεία της Αφροδίτης απεικονίζει τις αρχαίες συλλήψεις που συνδέονται με τον πλανήτηΑφροδίτη, πρέπει να αναμένεται ότι η γνώση της μυθολογίας του πλανήτη θα βοηθήσει στην ερμηνεία των συγκεκριμένων λεπτομερειών της λατρείας της θεάς. Σκεφθείτε, για παράδειγμα, το σημαντικό ρόλο της Αφροδίτης ως θεάς θρηνωδού, προφανέστερο στις παραδόσεις που περιβάλλουν τον Άδωνη, ένα θεό που οι τελετουργίες του σχετίζονταν με την τελετουργική θρηνωδία. Όπως έχουμε δει, η Αφροδίτη λέγεται ότι πήδηξε από τους βράχους της Λευκάδας από την αγωνία της για τον θάνατο του Άδωνη. Ο Gregory Nagy, ένας από τους πρώτους μελετητές του ελληνικού μύθου, ερμηνεύει το άλμα της Αφροδίτης από την άποψη των στερεότυπων κινήσεων του πλανήτη στον ουρανό: «Βουτώντας από τον λευκό βράχο εκείνη [ηΣαπφώ] κάνει ό,τι και η Αφροδίτη με τη μορφή του Εσπερινού άστρου, βουτώντας πίσω από τον βυθισμένο Ήλιο, για να τον συναντήσει το επόμενο πρωί με τη μορφή του Αυγερινού.


ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYWiTH5J


Image result for θεα αφροδιτη


Αφροδίτη Ουρανία


Ακόμα και σήμερα, το όνομα Αφροδίτη προκαλεί εικόνες δελεαστικής ομορφιάς, αισθησιασμού και πάθους. Η θεά είναι καλύτερα γνωστή, ίσως, ως θεία προξενήτρια ή ως παράγων διέγερσης της αισθησιακής επιθυμίας. Στην Ιλιάδα, για παράδειγμα, η ζώνη της Αφροδίτη παρουσιάζεται ως ικανή για να ξυπνήσει την άμεση επιθυμία στα μάτια του κατόχου της. Όπως επισημαίνει ο Μπάρκερτ, τα ρήματα που διαμορφώνονται από το όνομα της θεάς δείχνουν την πράξη της αγάπης, μια τάση ήδη ορατή στον Όμηρο. Η Αφροδίτη είναι διάσημη για τις σχέσεις της με τους διάφορους ήρωες και τους Θεούς. Οι ερωτοτροπία της Αφροδίτης με τον Άρη ήταν πηγή διασκέδασης για τους θεούς του Ολύμπου και αποτέλεσε πιθανότατα αντικείμενο μιας αρχαίας λατρείας. Η αγάπη της για τον Άδωνη τελείωσε τραγικά. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, η θεά λέγεται ότι βούτηξε από τον βράχο της Λευκάδας, θλιμμένη για τον όμορφο νέο. Το ειδύλλιό της με τον Αγχίση, τελικά, είναι μια από τις αρχαιότερες παραδόσεις που περιβάλλουν τη θεά. Ο Gantz συνοψίζει τον ρόλο της Αφροδίτης στον μύθο ως εξής: «Εκτός από Όμηρο και αυτές τις (σχετικά λίγες) ερωτικές συγκρούσεις, ο ρόλος της Αφροδίτης στον μύθο περιορίζεται στη βοήθεια των εραστών ή την τιμωρία εκείνων που απορρίπτουν την αγάπη». Αναμφίβολα είναι δύσκολο να διακρίνουμε τη δράση ενός πλανήτη πίσω από τέτοιες αφηγήσεις. Όπως υπέδειξε η Τζέιν Χάρισον, όμως, υπάρχει μια αξιοπρόσεκτη τάση στον ελληνικό μύθο να αναλύονται οι αρχικά πολύμορφες θεές σε εξειδικευμένες μορφές με το πέρασμα του χρόνου. Μια τέτοια εξειδίκευση στη λειτουργία εμφανίζεται και στην περίπτωση της Αφροδίτης:

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYUt0Rnr


«Άλλο ένα σημείο που υποδεικνύει την ύστερη άφιξή της στην Ελλάδα είναι το γεγονός ότι στον Όμηρο εμφανίζεται ως εξειδικευμένη θεά, που σχετίζεται με ένα ανθρώπινο πάθος. Οι αρχαιότερες μορφές αυτών των θεοτήτων συνδύαζαν πολλές λειτουργίες. Όταν η μίξη των φυλών και η επιρροή της λογοτεχνίας συγκεντρώνει διάφορες τοπικές θεότητες, κατ' ανάγκην, για να διατηρηθεί η συνοχή, πρέπει να μοιραστούν οι λειτουργίες και οι ιδιότητες».
Όσον αφορά στην αρχαιότητα της λατρείας της Αφροδίτης στην αρχαία Ελλάδα, υπάρχει ένα θέμα. Ενώ η θεά ήδη ασφαλώς επιβεβαιώνεται στην πρώιμη επική λογοτεχνία, το όνομά της είναι απόν από τη μυκηναϊκή θρησκεία, όπως τουλάχιστον μας γίνεται γνωστή από τις πινακίδες της Γραμμικής Β'. Πιθανότατα η λατρεία της θεάς ήρθε στην Ελλάδα στην περίοδο 1.200 - 800 ΠΚΧ. Ο Μπάρκερτ, θεωρεί πως η προέλευση της Αφροδίτης παραμένει σκοτεινή, όπως και το όνομά της».

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYVwERF2



Η αναζήτησή μας για την προέλευση της Αφροδίτης δεν σταματά στην Κύπρο, στο γνωστό σημείο σύντηξης των ασιατικών θρησκευτικών αντιλήψεων. Σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι μελετητές συναινούν ότι η λατρεία της Αφροδίτης έφθασε αρχικά στην Ελλάδα από την Εγγύ Ανατολή: «Πίσω από τη μορφή της Αφροδίτης στέκει καθαρά η σημιτική θεά της αγάπης, η Ιστάρ-Αστάρτη, θεϊκή σύζυγος του βασιλιά, βασίλισσα του ουρανού και εταίρα ταυτόχρονα». Αυτή η άποψη υποστηρίζεται από τους ίδιους τους Έλληνες. Ο Παυσανίας, για παράδειγμα, είχε την ακόλουθη άποψη: "Οι Ασσύριοι ήταν οι πρώτοι από την ανθρώπινη φυλή που λάτρεψαν την ουράνια [Αφροδίτη Ουρανία], κατόπιν ο λαός της Πάφου στην Κύπρο και των Φοινίκων στηνΠαλαιστίνη και ο λαός των Κυθήρων, που έμαθε τη λατρεία της από τους Φοίνικες». Ο Μπάρκερτ υποδεικνύει ότι η Αφροδίτη έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Ιστάρ. Και οι δύο απεικονίζονται ως θεές της αγάπης και συνδέονται με ιεροτελεστίες της πορνείας, για παράδειγμα. Η Αφροδίτη, όπως και η Ιστάρ, απεικονιζόταν οπλισμένη και την επικαλούνταν ως εγγυήτρια της νίκης.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYWPmFNv
Η Αφροδίτη είναι η Θεά της Αγάπης και της Ειρήνης στον Όλυμπο των καθαρών αρχετυπικών Ιδεών.

Η ημέρα της Αφροδίτης είναι η Παρασκευή, αυτή πεθαίνει πάνω σε ένα σταυρό προδομένη από ανθρώπους και ”αληθινούς θεούς” παραχαράκτες της ιστορίας μιας «ψεύτικης αγάπης και κατανόησης»

Σημαντική θεά της ελληνικής μυθολογίας η Αφροδίτη σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο γεννήθηκε σε μια ακτή της Κύπρου. Σπρωγμένη από τον Ζέφυρο στη θάλασσα, η θεά καλλωπίστηκε από τις θεραπαινίδες της Ώρες και μεταφέρθηκε στον Όλυμπο, όπου παρουσιάστηκε στον Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Σύμφωνα με την εκδοχή του Ησίοδου η Αφροδίτη γεννήθηκε από τα μέλη του Ουρανού μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε στον απέραντο Ωκεανό. Πέρασε από τα Κύθηρα και κατόπιν κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Ήταν σύζυγος του Ηφαίστου και περιγράφεται ως ερωμένη του Άρη, με τον οποίο φέρεται ότι απέκτησε τον Ίμερο, τον Έρωτα, τον Δείμο και τον Φόβο. Με τον Ποσειδώνα έφερε στη ζωή τον Έρυκα, που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με τον Διόνυσο χάρη στη μαγική μεσολάβηση της Ήρας γέννησε τον Πρίαπο. Γιος της θεωρείται επίσης ο Ερμαφρόδιτος, τον οποίο έφερε στη ζωή η θεά μαζί με τον Ερμή.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYLbqipX
ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYMJEzcj

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYLbqipX



Η Αφροδίτη είναι ένα θηλυκό μυθολογικό αρχέτυπο. Σε όλο τον αρχαίο κόσμο έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το αρχέτυπο της μητέρας θεάς. Όντας συνδεδεμένη με μια φαινομενικά ατελείωτη σειρά φαινομένων -αγάπη, γέννηση, θάνατο, γονιμότητα, πόλεμο, ύφανση, μαγεία, συγγένεια, γάμο, παρθενία, πένθος κ.λπ.– στη θεά απευθυνόταν το μεγαλύτερο κομμάτι της τελετουργικής δράσης που χαρακτηρίζει ένα σημαντικό κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι τίτλοι της, που αποδίδουν τους τομείς επιρροής της είναι αναρίθμητοι: Βασίλισσα του ουρανού, Πολεμίστρια, Κόρη, Πόρνη, Μητέρα-γη, Βασίλισσα του κάτω κόσμου, κ.λπ. Παρόλο που η λατρεία της δε διαπερνά τον κόσμο πλέον όπως στα αρχαία χρόνια, είναι ακόμα πολύ ζωντανή, μετουσιωμένη βαθμιαία και αφομοιωμένη στα αρχέτυπα της σύγχρονης θρησκευτικής εμπειρίας. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι διάφορες πτυχές της λατρείας της θεάς-μητέρας απορροφήθηκαν από τη λατρεία της Παρθένου Μαρίας. Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς (Robert Graves) ήταν σίγουρα σωστός όταν έγραφε για τη μητέρα θεά ότι είναι «βαθιά στερεωμένη στη φυλετική μνήμη των Ευρωπαίων και είναι αδύνατον να την εξορίσει κανείς.

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYN3EMT6


Image result for θεα αφροδιτη