Λόγω του ότι η Αφροδίτη, είναι ορατή στον νυχτερινό ουρανό νωρίς το πρωί, την αυγή πριν την ανατολή του Ηλίου, και λίγο μετά την δύση του Ηλίου, έλαβε επίσης τα ονόματα, Εωσφόρος (αυτός που φέρνει το φως ή την Αυγή) και Έσπερος. Οι αρχαίοι φαντάζονταν τον Εωσφόρο και τον Έσπερο σαν δυο νέους, που κρατούν από έναν πυρσό, αναγγέλλοντας διαδοχικά τον ερχομό της μέρας και της νύχτας.
Όλο Σύμπαν ανταποκρίνεται στο  εσωτερικό κάλεσμα της «Ουρανίας Αφροδίτης», και η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη  στον «Ερωτα» για την ένωση της με την συμπαντική ψυχή, τον τόπο προέλευσης και προορισμού της.
Ο ΕΡΩΤΑΣ  που η δύναμη του σμίγει τα πάντα και γίνεται ΖΩΗ είναι γιος της Αφροδίτης.

Ο Όμηρος αναφέρει πως την Αφροδίτη αποκαλούσαν και Διωναία , ως κόρη της Διώνης και του Δία που αποτελούν το “Ιερό Ζεύγος” στη Δωδώνη, κατοικία του θεϊκού ζευγαριού και παριστάνονταν σε αγγεία και νομίσματα . Ιερό Δένδρο τους θεωρούνταν η ιερή φηγός, η δρυς . Η Ήπειρος λοιπόν και ιδίως η Δωδώνη υπήρξε ένα σπουδαίο κέντρο λατρείας της Διώνης ,όπου λατρεύτηκε ως “σύνναος” του Διός. ” και παρόλο που η Ομηρική παράδοση μας λέγει ότι η κατοικία της είναι ο Όλυμπος ,έχει δικό της ναό εκεί, ο οποίος καταστράφηκε. Μετά από την ίδρυση του εκεί μαντείου, αναφέρεται μαζί με τον Δία σχεδόν σε όλες τις επιγραφές, στις αναγραφόμενες ερωτήσεις προς το μαντείο και στους χρησμούς.
Ο Φίλιππος Ε’ ο Μακεδόνας και οι Ηπειρώτες ανοικοδόμησαν ξανά το ναό της, καθώς και το Ιερό της Δωδώνης. Το περιστέρι θεωρούνταν σύμβολο και προφητικό πτηνό της Διώνης στη Δωδώνη και αργότερα έγινε σύμβολο του Έρωτος και της Αφροδίτης

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYaqVu67

Η Αφροδίτη είναι η Θεά της Αγάπης και της Ειρήνης στο Όλυμπο των καθαρών αρχετυπικών Ιδεών.

Κάποιοι μίλησαν πολύ για την Αγάπη και για την Ειρήνη επίσης, την οικειοποιήθηκαν και την έκαναν δόγμα και θρησκεία λες και οι άνθρωποι δεν ήξεραν πριν να αγαπούν, αφήνοντας την ανθρωπότητα αιώνες τώρα , σε σύγχυση , αδύναμη να αντέξει και να διαχειριστεί τα μπερδεμένα συναισθήματά της , να παραπατάει ανάμεσα πότε σε μία ακραία, ασύλληπτη βία , χωρίς διάκριση, με ολέθρια αποτελέσματα ή μέσα στον παραλογισμό μιάς ακρωτηριασμένης και νοσηρής «αγάπης»

«Ολοι λένε σ΄αγαπώ» σε έναν κόσμο ατέλειωτης φλυαρίας και επαιτείας, με τον Ερωτα ανύπαρκτο να έχει αποσυρθεί μακρυά από τους ανθρώπους, που έχουν απομείνει άδεια κελύφη ,αποδυναμωμένα απογοητευμένα, απελπισμένα και μοναχικά.

Η ημέρα της Αφροδίτης είναι η Παρασκευή, αυτή πεθαίνει πάνω σε ένα σταυρό προδομένη από ανθρώπους και ” αληθινούς θεούς” παραχαράκτες της ιστορίας μιας «ψεύτικης αγάπης και κατανόησης» .
Γιατί η ΑΓΑΠΗ δεν χρειάζεται σωτήρες και σωτηρίες άνωθεν , πωλητές και ντελάληδες της, μεσσιανικές αντιλήψεις μεσαιωνικής θλιβερής λειψανολαγνείας.
Γιατί ΑΓΑΠΗ, δεν είναι ποτέ ομιλία, ούτε θρησκεία για την αγάπη, είναι μέτρο, αρμονία, μοίρασμα, ένωση, συντροφικότητα, τρυφερότητα, αλλά τα σωστά παραδείγματα και πάνω απ΄ όλα είναι ΓΝΩΣΗ ΕΡΓΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ!

ΠΗΓΗ: http://anakalipto.blogspot.com/2012/10/blog-post_377.html#ixzz4TYazsgDy